Abel Tasman track

Zondag heb ik een trip gemaakt met de toepasselijke naam "Slice of paradise". 's Ochtends vroeg vanuit Nelson met een bus naar Marahau, aan de rand van het Abel Tasman national park. Van Marahua naar het noorden strekken zich groene heuvels uit, met goudgele en witte stranden en blauw en groen water. Paradijs is echt niet teveel gezegd.
Met een watertaxi ben ik langs de diverse baaien geweest en uiteindelijk in Tonga Quarry afgezet om een stuk van de Abel Tasman track te lopen naar Torrent Bay. Ik kon kiezen tussen twee of vier uur wandelen, heb voor de lange optie gekozen. Dat was wel een strak plan, want ik had daarbij maar een kwartier speling tot de laatste optie om terug te gaan met de watertaxi. "Don't muck about too long for photos" zei de schipper en ik moest beloven dat ik er tempo in zou houden. Geen spijt van gehad, want het was echt een schitterende wandeling en ik heb nog best wat foto's kunnen maken. Uiteindelijk was ik een half uur voor de komst van de watertaxi in Torrent Bay en heb nog heerlijk een tijdje mijn voeten af laten koelen in de branding.

Torrent Bay, eindpunt van mijn wandeling

Vlucht Christchurch-Nelson

Vanochtend ben ik van Christchurch naar Nelson gevlogen. Er was veel bewolking, dus de lappendeken van de Canterbury planes was snel uit het zicht verdwenen. Maar de pieken van de Southern Alps staken nog wel boven de wolken uit en dichterbij Nelson trok het steeds verder open en dat leverde ook mooie plaatjes op van met wolken gevulde valleien.

Kea's in Arthurs Pass

Op elke plek waar we zijn gestopt in Arthurs Pass zater er in no time 1 of meerdere Kea's op of rond de auto. Deze uit de kluiten gewassen parkieten zijn erg brutaal en als souvenir heb ik er een gaatje in mijn vinger en een gaatje in mijn cameratas aan overgehouden (beide gevallen eigen schuld ...)

Arthurs Pass

Derek, de oudste zoon van mijn oudtante, en zijn vrouw Julie hebben me Arthurs Pass laten zien. De middelste van drie passen door de alpen die zich uitstrekken over de as van het Zuidereiland. Een prachtige rit de bergen in, indrukwekkend landschap. Het is onvoorstelbaar hoe de pioniers zich over de bergen hebben geworsteld in de tijd dat er nog geen wegen en bruggen waren. Onderweg hebben we nog een wandeling gemaakt naar een prachtige waterval: The Devil's Punch Bowl.



Concert Anika Moa in Tauranga

Vlak voor mijn reis in 2008 maakte ik door een tip van Arnica via onderstaande clip kennis met de muziek van Anika Moa. In het toeleven naar die reis heb ik dit filmpje, dat in Amsterdam is opgenomen, talloze keren afgespeeld. De CD "In swings the tide" was toen net uit en die heb ik als souvenir meegenomen. Sindsdien is het een wens van me haar ooit live te zien optreden.
Ik kon m'n geluk dan ook niet op toen ik vlak voor mijn reis een aankondiging zag van een tour door het hele land, met data die tussen mijn aankomst en vertrek lagen. Na enig gepuzzel bleek zondagavond 24 oktober in Tauranga (ongeveer anderhalf uur rijden bij Arnica vandaan) de beste optie.
Het was echt een heel bijzonder concert. Geen grote concerthal, maar een sport/muziekcafe met tafeltjes en heerlijke zitbanken. Toen we op de tijd die op de kaartjes stond binnenliepen was er nog helemaal niemand. We hebben ons toen maar op de beste plek, een zitbank met recht zicht op het podium, genesteld en ons een tijd lang afgevraagd of Anika Moa misschien toch minder bekend en geliefd was dan wij dachten. Maar langzaamaan druppelde er toch steeds meer mensen binnen en uiteindelijk was het niet vol, maar wel gezellig druk. Behalve dat ze prachtig kan zingen was ze ook nog erg grappig tussen de nummers door. Echt een heel mooi, puur, en prettig gestoord mens.
Na de show de nieuwe CD gekocht en ik vroeg of deze misschien gesigneerd zou kunnen worden. Als ik even zou wachten zouden ze het achter gaan vragen, maar toen stonden we ineens oog in oog met Anika die heel relaxed was komen aanwandelen. Dus even later stonden we met ons hoofd nog vol van de muziek en met twee gesigneerde CD's weer buiten. Een superavond!

Zonsondergang

Genieten in de tuin

Vrijdag en zaterdag stonden in het teken van bijkomen. Geen drukke agenda, gewoon heerlijk genieten in en rond het huis. Het was prachtig weer, dus ik heb vooral genoten van de tuin. Genoeg te zien en te doen. Overal waar je kijkt loopt of staat wel een beest. De veestapel bestaat hier uit een hond, twee katten, vijf kippen (verse eitjes bij het ontbijt!), twee alpaca's, twee schapen en drie koeien. Elk jaar weer is het een genot om hier met de camera rond te lopen. Zoals ik het in 2008 ook al heb beschreven: Nieuw Zeeland in de achtertuin.

De eerste ochtend

De wind en regen van gisteravond zijn in de nacht helemaal weggetrokken en het belooft een prachtige dag te worden. Wakker geworden met de geur van vers brood (uit de broodmachine), en de geluiden van tjirpende vogels, kippen onder m'n raam en koeiengeloei. Wist me gelijk in een totaal andere wereld.
Toen de eerste zonnestralen over de heuvels kwamen even een rondje door de tuin gemaakt voor wat foto's. Heerlijk om hier weer te zijn.

Herfstige avond: film, scrabble en boerenbridge

Het weer gaf gister weinig aanleiding te denken dat het hier richting de zomer gaat: het waaide, regende en was bar koud. Maar ik zal niet zielig doen, we hebben een heerlijke avond gehad. Prachtige film gekeken: "Boy". Een Nieuw Zeelandse productie die in maart van dit jaar is uitgekomen. Mooie mix van fantasie en werkelijkheid, ontroerend en grappig.
Ik had eind van de middag nog even twee uur geslapen en voelde me eigenlijk wel fit. Dus na de film stelde Arnica voor een potje Scrabble te doen, ook erg gelachen. En daarna kwamen de kaarten op tafel en is mij boerenbridge geleerd. Toen ik had gewonnen was het opeens bedtijd ... ;-)

De trailer van de film "Boy":



Potje Scrabble (bonuspunten voor wie ziet welk woord Arnica nog even heeft aangepast toen ik de camera ging halen):

Amsterdam-Hong Kong-Auckland

Het blijft lang en ver, maar dit begint voor mij toch inmiddels een heel vertrouwde en bekende reis te worden en één waarvan ik weet dat hij de moeite absoluut waard is. De vijfde keer alweer en de vierde keer op rij volgens hetzelfde vluchtschema. Voor wie het leuk vindt om te vergelijken: hier de stukjes uit 2008 en 2009 van dit deel van de reis.

In 2005 reisde ik samen met Arnica en hebben we een korte stop-over gemaakt in Hong Kong. Maar grote steden zijn niets voor mij, zeker niet om in m'n eentje rond te dwalen. Dus de 7 uur op de luchthaven van Hong Kong heb ik wederom ervaren als een prima gelegenheid uit te rusten, het luchthavenleven te observeren, en me op te laden voor deel twee van de reis. Genoeg te zien en te doen en vooral heel geschikt om te onthaasten.

Boven Auckland hing een lichte regenbui toen we landden, dat leverde een mooi schouwspel op: een verticale regenboog die zich van de punt van de vleugel naar de grond leek uit te strekken. Camera had ik braaf in bagagerek zitten, dus helaas geen plaatje hiervan.

Door een wijziging in haar schema kon Arnica me niet ophalen, maar eenmaal door de douane heb ik gelijk de i-SITE (= de Nieuw Zeelandse VVV) opgezocht en na wat zoeken en een telefoontje bleek er een shuttle de kant op te gaan waar ik heen moest en daar kon ik nog met mee. Precies 36 uur nadat ik thuis de deur achter me had dichtgetrokken stapte ik voor de deur van de kliniek in Ngatea uit en rolde zo het Nieuw Zeelandse leven weer in.

Nieuw Zeeland in Leiden

Maandagmiddag 18 oktober, 15:00 uur.

Minder dan 24 uur voor ik in het vliegtuig stap voor mijn 5e reis naar Aotearoa (het land van de lange witte wolk) ben ik getuige geweest van een prachtig stuk Nieuw Zeelandse cultuur midden in Leiden. Het is het hoogtepunt van een bijzonder project, de overdracht van een in Nieuw Zeeland gemaakte Waka (oorlogskano) aan een Nederlandse crew die deze mag bemannen. De naam van de Waka is ‘Te Hono ki Aotearoa’ wat betekent ‘Verbonden met Nieuw-Zeeland’.

Meer over dit project en de betekenis ervan is te lezen op de speciale website van het Museum Volkenkunde.

Het was een indrukwekkende ceremonie, die mij, voor zover mogelijk, nog meer deed uitkijken naar de reis die voor me ligt. Een passender begin van mijn vakantie had ik me niet kunnen wensen. En ik heb nu al mooie foto's voor dit reisverslag, voor ik nog maar goed een paar kilometer heb afgelegd. Nu nog 18.000 kilometer te gaan voor de rest van de plaatjes en verhalen ...